Met de zon laag aan de hemel staren drie figuren uit over een zand overgoten vallei. Zandsteen formaties vormen samen met golvende duinen het landschap terwijl het laatste avondlicht weerspiegeld in een verkreukelde hemel.
De figuren volgen een uitgezet pad met een onbekende bestemming. Met een vage herinnering naar wat ooit was zetten ze de tocht voort. Bezweet en licht in het hoofd van de lange tocht word het pad steeds duidelijker, terwijl de lijst met vragen langer wordt.
De noodzaak van samenwerking wordt samen met de realisatie van de gevaren snel kenbaar. Een koel hoofd, of één die vastzit aan een romp blijkt een uitdaging te zijn in deze omgeving. Maar een tocht die begonnen is zal uiteindelijk ook eindigen. Of tenminste het landschap doen veranderen.
Ontsnapt uit een zee aan zand die de breuk wordt genoemd vormt er zicht een groen berglandschap. De hemel trekt zichzelf strak en de nieuwe richting lijkt richting het dorp Brightben te zijn. Met niks anders dan een donkergroen bos tussen de nieuwe bestemming wordt de tocht vervolgd…